7. Obiekty zabytkowe
Rozdział publikacji: Projektowanie dla wszystkich
Problem dostępności budynków, obiektów i przestrzeni
historycznych zawsze stanowił dylemat ingerencji w strukturę
zabytkową. Koszty i ekonomia w procesie przystosowawczym obiektów
zabytkowych dla osób niesprawnych motorycznie są bardzo duże, ale
znaczenie przekazu, jakie niesie za sobą obcowanie z historią w
naturze, jest nieocenione. Ze względu na różnorodność form i
sytuacji nie ma jednej definicji czy szablonu, według których można
dostosować te budynki, w każdym przypadku problem trzeba rozważać
bardzo indywidualnie z pełnym poszanowaniem różnic kulturowych czy
wynikających z ukształtowania krajobrazu. Inne wytyczne trzeba
uwzględnić przy rozwiązywaniu problemu dostosowania Koloseum, a
inaczej fortyfikacji obronnych.
Przy strategii opracowywania planów dostępności budynków i obiektów
historycznych należy uwzględnić takie czynniki jak:
- zapewnienie dotarcia do obiektu,
- możliwość komunikacji w poziomie,
- możliwość komunikacji w pionie.
Przy rozpatrywaniu alternatywnych dróg dostępu do obiektów
historycznych należy zadać sobie pytanie - co jest najbardziej
znaczące w obiekcie, lub jakie przesłanie on z sobą niesie?
Dla jednych obiektów będą to: architektura, wyposażenie wnętrz i
ekspozycje, dla innych: skala obiektu i detale zewnętrzne, dla
jeszcze innych: lokalizacja czy organizacja przestrzenna. Im
dokładniejsze zrozumienie istoty przekazu historycznego danego
obiektu, tym lepsze propozycje rozwiązań alternatywnych. W
sytuacjach gdy nie jest możliwa fizyczna ingerencja w strukturę
obiektu pozostają rozwiązania tymczasowe, niestety w wielu
przypadkach proponujące pasywne pokonywanie dróg dostępu.
W procesie przystosowawczym budynku historycznego niezbędna jest
współpraca specjalistów wielu dziedzin: osób odpowiedzialnych za
zarządzanie obiektem, historyków sztuki, architektów, konserwatorów
zabytków i innych.
Zastosowanie tymczasowych elementów łatwych do demontażu ułatwiających dostęp do budynku
7.1. Lokalizacja, dostępność, dojazd
- zapewnienie możliwości dotarcia do obiektu osobom mniej sprawnym ruchowo (np. wykonanie tymczasowych podjazdów czy systemu nakładek na nierówne odcinki dróg i chodników),
- w przypadku miejsc trudno dostępnych z powodu topografii terenu należy w miarę możliwości zapewnić transport dla osób z ograniczonymi możliwościami ruchu,
- w przypadku gdy niemożliwe jest dostosowanie głównych wejść dla osób poruszających się na wózkach należy zapewnić alternatywne drogi dostępu do budynku,
- osobom mającym trudności z dostaniem się do budynku należy udostępnić funkcję asystenta,
- w obiektach, w których znajduje się śliska powierzchnia posadzki, należy odpowiednio ja przystosować lub pokryć tymczasową antypoślizgową strukturą, przy założeniu, że nie zmieniony zostanie charakter obiektu,
- w przypadku instalacji wind i podnośników należy rozważać ingerencję w jak najmniej ważną historycznie strukturę/obszar obiektu,
- w pokonywaniu różnic poziomów zalecana jest instalacja wind i podnośników zamiast stosowania długich ramp z poręczami, które znacznie bardziej ingerują w strukturę obiektu pod względem optycznym oraz zajmują więcej miejsca.
Dostępność obiektów historycznych przy możliwie jak najmniejszej ingerencji w strukturę istniejącą. Zapewniona jest dostępność komunikacji w poziomie i w pionie poprzez system ramp i wind.
7.2. Elementy dodatkowe
- w przypadku gdy obiekty i eksponaty są podświetlane i nie jest możliwa pełna iluminacja świetlna, należy zapewnić pomoc asystenta w poruszaniu się po obiekcie,
- nawigacja po obiekcie oraz wskazanie dróg ewakuacji powinny być czytelne, a jednocześnie nawiązywać do charakteru obiektu,
- w przypadku złożonych kompleksów należy zapewnić dostęp do informacji mówiącej o miejscu i drogach poruszania się po obiekcie,
- w przypadku obiektów znajdujących się na dużych przestrzeniach należy zapewnić miejsca odpoczynku,
- gdy poruszanie się po obiekcie odbywa się bez przewodnika, należy zapewnić czytelny system znaków, map i informacji (np. w formie graficznej, opisowej lub dźwiękowej z opcją wyboru języka),
- w obiektach znajdujących się na dużych przestrzeniach otwartych należy czytelnie oznaczyć punkty wejścia i wyjścia oraz punkty informacyjne i punkty pomocy,
- wszelkie zabezpieczenia eksponatów (np. barierki utrudniające dostęp) powinny być stabilne i czytelnie odznaczać się od wnętrza np. kontrastowym kolorem,
- wszelkie opisy eksponatów i miejsc powinny znajdować się na takiej wysokości, aby osoba siedząca na wózku inwalidzkim mogła je swobodnie odczytać,
- wszelkie opisy eksponatów i miejsc powinny być w kilku językach,
- łatwy dostęp do toalet dla wszystkich użytkowników.
Czytelny przekaz informacji ułatwiający orientację w terenie i informujący o dostępności terenu
Komentarze
brak komentarzy
Polecamy
Co nowego
- Parlament Europejski przyjął przepisy, które wprowadzą ogólnounijną kartę osób z niepełnosprawnością
- Wiceminister Borys: program "Aktywna szkoła" jest inwestycją w dzieci i młodzież
- Nowa Dyrektorka IPiSS
- Książka o miłości i przyjaźni osób w spektrum autyzmu
- Gdańsk: Grupa wsparcia dla nauczycieli, pedagogów z Ukrainy
Dodaj komentarz