Kolarstwo szosowe
Kolarstwo
dla osób niepełnosprawnych zostało rozwinięte do postaci dyscypliny
sportowej przez niewidomych cyklistów, którzy jeździli na
tandemach. Jest też stosunkowo młodą dyscypliną – na
paraolimpiadzie pojawiło się po raz pierwszy w Seulu, w 1988
roku.
Dziś na igrzyskach paraolimpijskich ścigają się kolarze z
różnymi rodzajami niepełnosprawności, na odpowiednio dobranych do
ich możliwości rowerach – dwu i trzykołowych, a także napędzanych
siłą rąk.
Oprócz podziału na klasy wynikającego z różnych rodzajów
niepełnosprawności, funkcjonuje podział na kolarstwo szosowe i
torowe.
Podczas wyścigów szosowych zawodnicy konkurują ze sobą na
dystansach wytrzymałościowych o długości od 3 do 120 km. Na
welodromie kolarze ścigają się na torze o długości 250, lub 333,33
m, na dystansach 1, 3 i 4 tysiące metrów, oraz w sprincie. Kolarze
niewidomi startują na tandemach z widzącym pilotem.
Głównym sponsorem serwisu Londyn 2012 jest:
Komentarze
brak komentarzy
Polecamy
Co nowego
- Dlaczego Polacy czekają na dostęp do nowych szczepień w Programie Szczepień Ochronnych niemal najdłużej w Unii Europejskiej? Wyniki badania
- We wtorek mija ważny termin. ZUS przypomina o świadczeniu wychowawczym
- Prawda o człowieku nie leży w jego ciele… – o powrocie do siebie po amputacji.
- Sejm przyjął ustawy o dodatkach dla pracowników pomocy społecznej, pieczy zastępczej, opiekunów żłobkowych i rodzin zastępczych
- Osoby z niepełnosprawnościami z większą szansą na integrację społeczną i usamodzielnienie
Dodaj komentarz