Świadczenie pielęgnacyjne a wolontariat

Pobieram świadczenie pielęgnacyjne na córkę. Chciałabym rozpocząć wolontariat, który odbywałby się 2 razy w tygodniu po 3 godziny. W ten sposób zdobyłabym doświadczenie w pracy ponieważ mam długą przerwę po studiach. Chciałabym, żeby to było zgodne z prawem, a nigdzie nie ma takiej sytuacji opisanej. Proszę o odpowiedź jasną tak czy nie. 

Szanowna Pani,

przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych w art. 17 określają warunki uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego. Jednym z nich jest rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Wolontariat bez wynagrodzenia nie jest zatrudnieniem ani inną formą pracy zarobkowej. Definicja wolontariusza - rozumie się przez niego osobę fizyczną, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie  (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1057).

Niemniej warto pamiętać o innym warunku przyznania świadczenia pielęgnacyjnego - a jest nim świadczenie stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Jeśli na przykład poświęcałaby Pani na wolontariat tak wiele czasu, że kolidowałoby to ze sprawowaniem opieki i stałym współudziałem na co dzień w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji dziecka - mogłoby to rzutować na kontynuację pobierania świadczenia pielęgnacyjnego. Warto zapoznać się dokładnie z brzmieniem art.17 ustawy by takiej sytuacji uniknąć. 

Ustawa o świadczeniach rodzinnych z dnia 28 listopada 2003 r. t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 111.

Art.17.1. Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje:

1. matce albo ojcu,
2. opiekunowi faktycznemu dziecka,
3. osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
4. innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności – jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

Z poważaniem,

Anita Siemaszko, prawnik