Przejdź do treści głównej
Lewy panel

Wersja do druku

Skalowanie pomocy

05.12.2014
Autor: Agnieszka Fiedorowicz
Źródło: inf. prasowa
Dłonie starszej kobiety ściskające dłonie pacjenta w szpitalu /www.sxc.hu

Wyodrębnienie spośród osób z niepełnosprawnościami osób o największych trudnościach i zapewnienie im odpowiedniej pomocy – tym zagadnieniem zajęły się obradujący 3 grudnia w Sejmie Zespół ds. Rozwiązań Systemowych dla Osób Niepełnosprawnych oraz Grupa ds. Autyzmu.

Zgromadzeni politycy oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych debatowali nad kształtem formularza kwalifikowania osób powyżej 16. roku życia do specjalistycznego wsparcia. Wzrór tego dokumentu wypracowany został przez Zespół ds. Rozwiązań Systemowych dla Osób Niepełnosprawnych.

Minister Jarosław Duda, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych, zaproponował, by – w celu przyspieszenia wejścia w życie zmian - wytyczne formularza zostały włączone w projektowane rozporządzenie, a dopiero następnie wpisane do ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Zróżnicowane usługi

Wprowadzenie formularza ma na celu wyodrębnienie spośród osób z niepełnosprawnością tych, które mają największe trudności i są najmniej samodzielne; w obecnie funkcjonującym systemie nie znajdują one bowiem odpowiedniego wsparcia. Wyodrębnienie tej niewielkiej grupy pozwoliłoby na lepsze ukierunkowanie konkretnych, przewidzianych dla nich świadczeń, np. pomocy asystenta, pobytu w placówce dziennej. Takie wyodrębnienie pozwoliłoby też samorządom zróżnicować oferowane usługi opiekuńcze – gdyż osoby o największych trudnościach wymagają systemu opieki, który generuje wyższe koszty.

- Jestem zwolennikiem zindywidualizowania i skalowania pomocy. W grupie osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności są bowiem osoby, które potrzebują opieki na poziomie 500 zł miesięcznie, ale i takie, którym potrzeba 5 tys. zł. Musimy w pierwszej kolejności pomagać tym najbardziej potrzebującym – zapewnił minister Jarosław Duda.

Projekt rozporządzenia będzie jeszcze konsultowany przez Zespół ds. Rozwiązań Systemowych dla Osób Niepełnosprawnych. Minister określił termin opracowania i wejścia w życie rozporządzenia na marzec 2015 roku. 

Zespół dyskutował nad propozycjami innych zmian legislacyjnych służących polepszeniu sytuacji osób z niepełnosprawnością, m.in. wzmocnienia funkcji nadzorczych realizowanych wobec zespołów ds. orzekania o niepełnosprawności. Podkreślono też konieczność implementacji niedawnych wyroków Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł m.in. że uzależnienie świadczenia pielęgnacyjnego dla opiekuna dorosłej osoby niepełnosprawnej od wieku, w którym powstała ta niepełnosprawność, jest niezgodne z konstytucją.

Dodaj komentarz

Uwaga, komentarz pojawi się na liście dopiero po uzyskaniu akceptacji moderatora | regulamin

Komentarze

  • Serce i rozum najlepszą skalą
    Bogumiła
    13.12.2014, 10:30
    W związku z korzystaniem z komunikacji publicznej, doświadczam bardzo zróżnicowanych postaw w zakresie pomocy. Jeden biegun, kiedy młode i zdrowe osoby obojga płci zasiadają na miejscach dla osób m.in. z niepełnosprawnością i nic sobie nie robią; po prostu siedzą. Drugi biegun: osoby bardzo uprzejme, ustępujące miejsca, pomagające, oferujące pomoc. I w tej grupie są i młodzi i starsi i kobiety i mężczyźni. Są po prostu, dobrzy, wrażliwi, uprzejmi. Psychologia określa ich jako empatycznych, wrażliwych społecznie. Ja nazywam ich kulturalnymi. Bardzo lubię w ich towarzystwie podróżować.
    odpowiedz na komentarz
  • Duda
    umiarkowany
    12.12.2014, 17:56
    czy Pan Duda jest lekarzem, diagnozuje wszystkich niepełnosprawnych. Czy on ma pojecie o niepełnosprawności o literce N - neurologiczne. Dzisiaj chodzi, a od jutra może leżeć przez miesiąc. Dba tylko o wózkowiczów. Dziki kraj - Drzewiecki miał recję.
    odpowiedz na komentarz
  • przepisy sobie a życie sobie
    Dorota
    10.12.2014, 00:46
    ciagle słyszymy jak to mamy aktywować dzieci jak to każdy niepełnosprawny może pracować a zabiera się dzieciom nawet mozliwość uczestnictwa WTZ Starajac sie okarte parkingową musieliśmy stawać na komisje która zabrała synowi wskazanie na wtz jako nie dotyczy /chodził przez 7 lat na WTZ przyznano mu jako przyczyne niepełnosprawności 10-N ale ruchowych juz nie odwołałam się do woj.komisji która jedynie dodała 5-R ale WTZ już nie czyli skazała mojego syna na siedzenie w domu i jak sie ma do tego słowa DUDY o aktywizacj imłodych ludzi.Czyste oszustwo i tyle.
    odpowiedz na komentarz
  • Debata a rzeczywistość -
    Marek
    07.12.2014, 12:52
    według ustawodawcy , i komisji do spraw orzekania o niepełnosprawności , ( powiatowej i wojewódzkiej) karta parkingowa osobie z amputacją uda się ... nie należy. Poszedłem na komisję w protezie , stwierdzili stopień lekki , bo daję sobie radę i nie chcę pomocy i współczucia , ani od państwa , ani od innych , ale niestety ,do tego by być niezależnym potrzeba karty parkingowej istnieje , jak oświadczyłem lekarzowi na komisji , że protezę mam słabą , i muszę sobie na nią zarobić , oraz nie zawsze jest niezawodna , bo mnie na taką po prostu nie stać (koszt około 100-150 tys,pln) i często jeżdżę na wózku , to otrzymałem stopień niepełnosprawności lekki , bez Karty Parkingowej - to jawna dyskryminacja i brak wyobraźni ustawodawcy - szkoda , że firmuje ją niepełnosprawny poseł za ciężkie pieniądze , tak jego jak i asystenta osoby niepełnosprawnej - brak empatii , brak wyobraźni i jak zwykle życie weryfikuje wszelkie przepisy - szkoda ,że dyskryminacja w Polsce wygląda na załatwianą w białych , lekarskich rękawiczkach , a nie karami finansowymi za psucie prawa w Polsce dla Posłów - Ustawa jest NIEZGODNA z Konwencją Europejską o szczególnej ochronie osób Niepełnosprawnych , dzieci i Kobiet w Ciąży , podpisana prze Polskę w 2009 roku - jest to Konwencja o niedyskryminacji , a ja dalej jestem dyskryminowany - chodzę o protezie , a czasami jeżdżę na wózku , po amputacji nogi ( nie palca u nogi) mam stopień niepełnosprawności lekki - śmiech na logikę interpretacji przepisów , dobrze że jest Trybunał w Strasburgu , jak zapłacą , albo unieważnią Ustawę to może zmądrzeją...Kontakt - mareczny11(małpa)interia.pl. Dodam ,że już ponad 200 niepełnosprawnych osób zgłosiło poparcie skierowania sprawy do Trybunału Konstytucyjnego , nie można dyskryminować ludzi .Pozdrawiam zwolenników udowadniania że jest się wielbłądem , według tej ustawy tak mi to wychodzi...
    odpowiedz na komentarz
  • niesprawiedliwość
    urszula
    06.12.2014, 10:32
    tak to prawda ,że potrzeba weryfikacji osób niepełnosprawnych ale z tymi co potrzebują 5000 tyś to trochę przesada pomoc powinna trafiać do tych najuboższych i najbardziej poszkodowanych przez los tutaj wspomnę o tag zwanym minimum socjalnym i to przede wszystkim powinno być brane pod uwagę .Pani Seredyn dba o dzieci ale niepełnosprawne dzieci w 80 % mają renty socialne często przebywają w domach dziennej opieki i pozatym Pani Seredyn uznała ,że tam trzeba pomagać bo motywowała to tym ,że nie mogą wypracować sobie emerytury !!! i dla tego różnicowała opiekunów niech popatrzy na opiekunów co są zaliczane do grupy powyżej 18-25 lat zł jak nie kontynuują nauki . Tam opiekun ma lub niema 520 zł i niejednokrotnie sprawuje opiekę całodobową bo chory niepełnosprawny leży na przeciwodleżynowym łóżku i trzeba go karmić ,zakładać pampersy ,ćwiczyć zalecone przez lekarza gimnastyki, reasumując wszystkim opiekunom trzeba pomagać jednakowo jak orzekł TK lecz głównie tam gzie pracownik opieki zauważa biedę i podstawy ustawowe które na dzień dzisiejszy są nie do przyjęcia . cytat ze strony MPiPS Pomoc społeczna umożliwia przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych tym, którzy nie są w stanie sami ich pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczna wspiera ich w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Zadaniem pomocy społecznej jest także zapobieganie trudnym sytuacjom życiowym przez podejmowanie działań zmierzających do usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem. Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej (minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, wojewodowie) i samorządowej (marszałkowie województw, starostowie na poziomie powiatów oraz wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) na poziomie gmin. Realizując zadania pomocy społecznej współpracują oni, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.
    odpowiedz na komentarz
Prawy panel

Wspierają nas