Kolarstwo
Kolarstwo dla osób niepełnosprawnych
zostało rozwinięte do postaci dyscypliny sportowej przez
niewidomych cyklistów, którzy jeździli na tandemach. Jest też
stosunkowo młodą dyscypliną – na paraolimpiadzie pojawiło się po
raz pierwszy w Seulu, w 1988 roku.
Dziś na igrzyskach paraolimpijskich ścigają się kolarze z różnymi
rodzajami niepełnosprawności, na odpowiednio dobranych do ich
możliwości rowerach – dwu i trzykołowych, a także napędzanych siłą
rąk.
Oprócz podziału na klasy wynikającego z różnych rodzajów
niepełnosprawności, funkcjonuje podział na kolarstwo szosowe i
torowe.
Podczas wyścigów szosowych zawodnicy konkurują ze sobą na
dystansach wytrzymałościowych o długości od 3 do 120 km. Na
welodromie kolarze ścigają się na torze o długości 250, lub 333,33
m, na dystansach 1, 3 i 4 tysiące metrów, oraz w sprincie. Kolarze
niewidomi startują na tandemach z widzącym pilotem.
Komentarze
brak komentarzy
Polecamy
Co nowego
- Czy mój głos się liczy?
- Już jest! Nowy numer Integracji poświęcony dyskryminacji i wykluczeniu (PDF podstawowy)
- Ruszył nabór do Rady Dzieci i Młodzieży przy Rzeczniczce Praw Dziecka
- Czerwcowa waloryzacja składek w ZUS to zysk dla przyszłych emerytów
- Warszawa: Wycieczka po Teatrze Powszechnym z tłumaczeniem na PJM
Dodaj komentarz