Kolarstwo
Kolarstwo dla osób niepełnosprawnych
zostało rozwinięte do postaci dyscypliny sportowej przez
niewidomych cyklistów, którzy jeździli na tandemach. Jest też
stosunkowo młodą dyscypliną – na paraolimpiadzie pojawiło się po
raz pierwszy w Seulu, w 1988 roku.
Dziś na igrzyskach paraolimpijskich ścigają się kolarze z różnymi
rodzajami niepełnosprawności, na odpowiednio dobranych do ich
możliwości rowerach – dwu i trzykołowych, a także napędzanych siłą
rąk.
Oprócz podziału na klasy wynikającego z różnych rodzajów
niepełnosprawności, funkcjonuje podział na kolarstwo szosowe i
torowe.
Podczas wyścigów szosowych zawodnicy konkurują ze sobą na
dystansach wytrzymałościowych o długości od 3 do 120 km. Na
welodromie kolarze ścigają się na torze o długości 250, lub 333,33
m, na dystansach 1, 3 i 4 tysiące metrów, oraz w sprincie. Kolarze
niewidomi startują na tandemach z widzącym pilotem.
Komentarze
brak komentarzy
Polecamy
- Rondo im. Piotra Pawłowskiego - Twórcy Integracji [GALERIA]
- Aktywnie szukaj pracy z Centrum Integracja Warszawa
- Integracja 1/2024 (PDF podstawowy i PDF dostępny)
- Projektowanie dla wszystkich – standard codzienności. Fundacja Integracja oraz spółka biurowa Skanska publikują poradnik o projektowaniu bez barier
Co nowego
- Powiedz jej o tym - Nowa edycja kampanii „W kobiecym interesie”
- Seniorskie aktywności na Polankach
- Tylko 3 lata i aż 50 komfortek!
- Termin zgłoszeń do konkursów na Mazowiecką Lady D. i Mazowieckiego Gentlemana D. został przedłużony
- Finalistka konkursu „Człowiek bez barier” otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Dodaj komentarz