Odmowa pieniędzy na dowóz dziecka niepełnosprawnego
15 lat mi Gmina wypłacała grosze, bo 400 złotych za dowóz córki do Poznania na miesiąc, dziś dostałam pismo, że ze względu na to, że 05-R i 10-N nie są zakwalifikowane do niepełnosprawności sprzężonej, pieniądze mi się nie należą... Proszę o pomoc...
Szanowna Pani,
Niestety, podała Pani za mało informacji nt. posiadanych przez córkę orzeczeń o niepełnosprawności czy o potrzebie kształcenia specjalnego, szkoły, w której się uczy, czy też od kogo pochodzi ww. pismo, ale na podstawie podanych informacji postaram się pomóc.
W myśl przepisów, kształceniem specjalnym obejmuje się dzieci i młodzież niepełnosprawne, niedostosowane społecznie i zagrożone niedostosowaniem społecznym, wymagające stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy. Kształcenie to może być prowadzone w formie nauki odpowiednio w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych, przedszkolach i szkołach lub oddziałach integracyjnych, przedszkolach i szkołach lub oddziałach specjalnych, innych formach wychowania przedszkolnego i ośrodkach, takich jak młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży.
Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka, posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, na wniosek rodziców, zapewnia mu odpowiednią formę kształcenia, uwzględniając rodzaj niepełnosprawności, w tym stopień upośledzenia umysłowego. Jeżeli orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego zaleca kształcenie dziecka odpowiednio w przedszkolu specjalnym albo w przedszkolu, szkole podstawowej lub gimnazjum, ogólnodostępnych lub integracyjnych, odpowiednią formę kształcenia, na wniosek rodziców, zapewnia jednostka samorządu terytorialnego właściwa ze względu na miejsce zamieszkania dziecka.
Jeżeli powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka nie prowadzi szkoły specjalnej lub ośrodka, o których mowa powyżej, odpowiednich ze względu na rodzaj niepełnosprawności, w tym stopień upośledzenia umysłowego, starosta tego powiatu kieruje dziecko do najbliższego powiatu prowadzącego taką szkołę lub ośrodek. Starosta najbliższego powiatu prowadzącego taką szkołę lub taki ośrodek nie może odmówić przyjęcia dziecka do szkoły lub ośrodka.
Zgodnie z ustawą o systemie oświaty, obowiązkiem gminy jest:
- zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, objętym kształceniem specjalnym, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym – także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21. roku życia;
- zapewnienie dzieciom i młodzieży upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia;
- zwrot kosztów przejazdu ucznia, o którym mowa powyżej, oraz jego opiekuna do szkoły lub ww. ośrodków na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) a rodzicami, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice.
Tyle mówią przepisy. Z powyższego jasno wynika, że samorząd terytorialny (gmina, powiat, miasto) ma zapewnić niepełnosprawnemu dziecku formę kształcenia dostosowaną do posiadanego orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, tj. przystosowaną do tego placówkę oświatową. W przypadku, gdy nie posiada takiej placówki, musi zagwarantować dowóz dziecka do odpowiedniej placówki lub zwrot kosztów dojazdu. Takie orzeczenie wydawane jest przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną.
Podaję w wątpliwość uprawnienia gminnego urzędnika do ingerencji / interpretacji orzeczenia, choć, tak jak pisałem już wcześniej, nie znam stanu sprawy i ciężko jednoznacznie coś wskazać.
Zalecam kontakt z kuratorium oświaty. Jeśli nie uzyska tam Pani satysfakcjonującej informacji, proszę zebrać wszystkie dokumenty i udać się do prawnika – adwokata lub radcy prawnego. Od 1 stycznia 2016 r. w każdej gminie świadczona jest również pomoc prawna w ramach nieodpłatnej pomocy prawnej dla osób spełniających odpowiednie kryteria.
Z poważaniem,
Piotr Wojtewicz, aplikant adwokacki