Łazienki Królewskie

Trasa 1

Jest to wycieczka obejmująca wschodnią część parku. Pozwala na uniknięcie znaczącej różnicy poziomów w ukształtowaniu terenu. Daje także szansę na kontakt z przyrodą. Wybierajcie więc spacer po Łazienkach Królewskich w okresie, kiedy drzewa są zielone albo jesienią, gdy się mienią wieloma kolorami. Najlepiej, aby nie był to dzień deszczowy, bo trudniej wtedy chodzić czy jeździć wózkiem po alejkach, gdzieniegdzie piaszczysto-ziemnych. Czas zwiedzania to kilka godzin, ale równie dobrze możecie sobie zarezerwować cały dzień.

W Łazienkach poruszamy się po alejach: asfaltowych i piaszczysto-ziemnych. Teren jest dość równy, aleje szerokie. Proponujemy rozpocząć zwiedzanie od strony parkingu i wejścia na teren parku u zbiegu ulic Myśliwieckiej i Szwoleżerów. Po lewej stronie, tuż za bramą mijamy budynek Oberży i dochodzimy do zbudowanego na planie podkowy pałacu Myślewickiego.

Muzeum Łazienki Królewskie Zespół Pałacowo-Ogrodowy
ul. Agrykoli 1
00-460 Warszawa
tel. 022 50 60 101 - centrala
tel. 022 50 60 167 – rezerwacje

OBIEKTY ZABYTKOWE SĄ UDOSTĘPNIANE DO ZWIEDZANIA CODZIENIE - OPRÓCZ PONIEDZIAŁKÓW W GODZINACH 9.00 – 16.00. Czwartek – wstęp bezpłatny, zwiedzanie wyłącznie indywidualne. UWAGA: OSTATNIE WEJŚCIE O GODZ. 15.30

 

Kasa biletowa czynna od 8.30 – 15.30. Bilety do Białego Domu, Pałacu Myślewickiego, Starej Pomarańczarni oraz do Muzeum Wychodźstwa Polskiego  im. I. J. Paderewskiego są również do nabycia w poszczególnych obiektach.

Usługi przewodnickie:
W obiektach zabytkowych grupy powyżej 15 osób zobowiązane są do korzystania z usługi przewodnickiej za dodatkową opłatą.

Pałac na Wyspie – 45 zł (dla grup szkolnych 35 zł)
Biały Dom, Pałac Myślewicki – 35 zł
Oprowadzanie po parku (spacer 1 godzina) – 60 zł

Usługi przewodnickie w językach obcych:
Usługę należy zamówić najpóźniej 3 dni przed planowanym zwiedzaniem:
rezerwacje@lazienki-krolewski.pl

- w każdym z obiektów – 80 zł
- oprowadzanie po parku – 80 zł.

Czwartek – wstęp bezpłatny, zwiedzanie wyłącznie indywidualne.

Ulga w opłacie za wstęp do Muzeum przysługuje:
• uczniom i studentom oraz uczestnikom studiów doktoranckich,
• emerytom, rencistom, a także osobom z niepełnosprawnością wraz z opiekunami,
• nauczycielom i wychowawcom placówek opiekuńczo-wychowawczych,
• osobom odznaczonym odznaką "Za opiekę nad zabytkami" lub odznaką honorową "Zasłużony działacz kultury".
Ulga w opłacie za wstęp przysługuje wszystkim osobom spełniającym powyższe kryteria, będącym obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Zwolnienie z opłaty za wstęp przysługuje:
• osobom fizycznym odznaczonym Orderem Orła Białego lub Orderem Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej, medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", odznaką honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej" oraz osobom fizycznym, które zostały wyróżnione tytułem honorowym "Zasłużony dla Kultury Narodowej",
• pracownikom muzeów wpisanych do Państwowego Rejestru Muzeów,
• członkom Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) i Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (ICOMOS),
• dzieciom do lat siedmiu.
 

Obiekty zabytkowe

Pałac Myślewicki

ul. Szwoleżerów 9 (Łazienki Królewskie), Warszawa
Historia: lata powstania: 1775-1783
Była to rezydencja księcia Józefa Poniatowskiego, wybudowana wg projektu Dominika Merliniego. Inicjały księcia znajdują się nad środkowym oknem. Pałac ma charakterystyczną wnęką w fasadzie i półkoliste skrzydła boczne, dobudowane później; początkowo była to budowla na planie kwadratu. W architekturze i dekoracjach obiektu występują elementy rokoka i wczesnego klasycyzmu, a zarys dachu nawiązuje do sztuki chińskiej. Przy wejściu zwracają uwagę dwie rzeźby, są to alegorie Flory i Zefira.
We wnętrzu zachowały się dekoracje malarskie ścian, między innymi polichromia autorstwa J.B. Plerscha, przedstawiająca widoki Wenecji i Rzymu. Warto też zwrócić uwagę na wystrój poszczególnych sal.
Zwiedzanie: Pałac jest rzadko udostępniany do zwiedzania, należy umawiać się telefonicznie.

Idąc w stronę pałacu Na Wodzie, po prawej stronie mijamy Wielką Oficynę, niegdyś mieszkania służby i kuchnię, później siedzibę Szkoły Podchorążych Piechoty, w której obecnie mieści się muzeum. Obok stoi pomnik-popiersie Piotra Wysockiego.

Wielka Oficyna - Podchorążówka

ul. Szwoleżerów 9 (Łazienki Królewskie), Warszawa
Historia: Rok powstania: 1778 - budynek; 1992 - muzeum
W czasach Królestwa Kongresowego (1815-1830) mieściła się tu Szkoła Podchorążych Piechoty. Stąd, 29 listopada 1830 r., wyruszyli podchorążowie, rozpoczynając powstanie listopadowe atakiem na Belweder - siedzibę wielkiego księcia Konstantego, brata cara Aleksandra I. Na ścianie budynku widnieje tablica z napisem: "Roku 1830 dnia 29-go listopada o godzinie 7-ej wieczornej Podchorążowie tu skoszarowani pod przewodnictwem podporucznika Piotra Wysockiego porwali za broń rozpoczynając walkę narodu o niepodległość".
Obecnie w budynku mieści się Muzeum I.J. Paderewskiego i Wychodźstwa Polskiego w Ameryce - Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie. Organizowane są koncerty fortepianowe, wystawy sztuki i ekspozycje historyczne, prezentujące m.in. pamiątki dotyczące życia i działalności Polaków w Ameryce, a ponadto dzieła sztuki wschodniej.
Zwiedzanie: Udostępnione są: sala koncertowa i cztery saloniki z ekspozycją, zgodnie z wolą I.J. Paderewskiego: "Wszystkie dzieła sztuki znajdujące się w domu moim, zbiory chińskie, pamiątki, dyplomy, adresy, fotografie wybitnych osób itp. zapisuję Muzeum Narodowemu w Warszawie".
Wejście: Wejście główne - 2 stopnie. Drzwi o szerokości: 140 cm.
Toaleta: Niedostępna - 6 drewnianych, szerokich stopni. Szerokość drzwi: 69 cm.

Kierując się w stronę centralnej części parku, dochodzimy do Stajni Kubickiego i XIX-wiecznych Koszarów Kantonistów, dawnych zabudowań przeznaczonych dla wojska, w których mieści się obecnie Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.

Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

w Łazienkach Królewskich
ul. Szwoleżerów 9, 00-464 Warszawa
http://www.muzeum.warszawa.pl 
Historia: Muzeum działa od 1 lipca 1983 r. W budynku Koszary Kantonistów prezentowane są  wystawy stałe (Polski salon myśliwski XIX/XX w.; W polu i w kniei - sala "Las" i sala "Ptaki"; Oko w oko) oraz wystawa czasowa. W Stajni Kubickiego mieści się Powozownia im. Zbigniewa Prus-Niewiadomskiego. Muzeum organizuje zajęcia edukacyjne, w tym także plastyczne.
Wejście: budynek Koszary Kantonistów wupozony jest w specjalny podjazd dla wózków, a Stajnia Kubickiego w specjalne podesty umożliwiające wjazd wózkiem.
Toaleta w Koszarach Kantonistów przystosowana jest do potrzeb osób na wózkach (jedyna taka na terenie Parku Łazienkowskiego).

Przy budynku muzeum zawracamy i szeroką aleją dochodzimy od strony południowego tarasu do Pałacu Na Wodzie. Po drodze warto rozglądać się - być może gdzieś obok prezentuje swój fantastycznie rozłożony ogon jeden z wielu królewskich pawi, żyjących na terenie parku. Przy fontannie, na tarasie przypałacowym, możemy podziwiać pierwszy z trzech zegarów słonecznych, ustawionych w Łazienkach.

Pałac na Wodzie (na Wyspie)

ul. Szwoleżerów 9 (Łazienki Królewskie), Warszawa

Historia: Wiek XVII-XVIII
Jest to najpiękniejszy obiekt zespołu ogrodowo-pałacowego, Łazienki Królewskie, jeden z najczęściej przedstawianych na pocztówkach i w albumach o Warszawie.
Początkowo był to barokowy pawilon z Łaźnią St. H. Lubomirskiego, od której pochodzi nazwa całego obiektu. Projektował ją słynny ówczesny architekt, Tylman z Gameren, wykorzystując naturalny zbiornik wodny na terenie niegdysiejszego XVII-wiecznego królewskiego zwierzyńca.
Od 1772 r., przez ponad 20 lat, trwała jej przebudowa pod kierunkiem nowego właściciela - mecenasa kultury, króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zmieniono wnętrza parteru, podwyższono budynek o jedno piętro, a ponadto o belweder, zwieńczony rzeźbami A. le Bruna, które są personifikacjami czterech żywiołów. Do pałacu dobudowano też most z galerią kolumnową i nową fasadę w stylu klasycystycznym (w jej niszach widnieją posągi polskich królów). Wokół przebudowano, a potem rozbudowano geometryczno-krajobrazowy ogród z rozległym układem wodnym. Od strony północnej (tworzącej wyjątkowy układ wodny zamknięty mostem przy ul. Agrykoli) wyższa część tarasu zdobiona jest rzeźbami gladiatorów, a niższa, schodząca schodami wprost do wody - rzeźbami lwów.
Pałac Na Wodzie przebudowywali: D. Merlini i J. Ch. Kamsetzer, dekorację malarską wykonał J.B. Plersch, a rzeźby: A. le Brun i J. Monaldi. Do dziś na dziedzińcu pałacowym można podziwiać rzeźby: "Tańczący satyr" i "Bachantka" A. le Bruna.
W Sali Jadalnej pałacu, latem, odbywały się słynne obiady czwartkowe, wydawane przez króla Stanisława Augusta dla artystów i uczonych (zimą na Zamku Królewskim). Uczestniczyli w nich tylko mężczyźni i prowadzili dysputy o polityce, sztuce i literaturze, a niektórzy jak St. Trembecki urozmaicali spotkanie improwizowanymi, czasem nawet nieprzyzwoitymi, wierszykami.
Niestety, król nie cieszył się rezydencją długo, gdyż w 1795 r., po III rozbiorze, abdykował i opuścił Warszawę na zawsze. W 1817 r. Łazienki Królewskie kupił Aleksander I. Stały się rezydencją carów i dopiero po I wojnie światowej odzyskało je państwo polskie.
Pałac został spalony w czasie II wojny światowej, uniknął jednak wysadzenia w powietrze, mimo że jeńcy wojenni wywiercili w nim ponad 1000 otworów na dynamit. Obiekt odbudowywano w ciągu 17 lat i otwarto dla publiczności w 1965 r. Od tego czasu, m.in. dzięki swojemu wieloletniemu dyrektorowi prof. M. Kwiatkowskiemu, jest wizytówką stolicy. Przybywają tu na spacer koronowane głowy, przywódcy państw i osoby im towarzyszące.
Zwiedzanie: Na parterze: Przedsionek, Pokój Bachusa, Pokój Kąpielowy, Sala Balowa, Gabinet Portretowy, Sala Salomona, Galeria Obrazów, Przedpokój, Kaplica, Sala jadalna, Rotunda. Pierwsze trzy sale zachowały dawny wystrój barokowy, pozostałe utrzymane są w stylu klasycystycznym. Piętro (apartamenty królewskie) - niedostępne.
Wejście: Główne - 4 stopnie. Drzwi o szerokości: 145 cm.
Wnętrze: Na parterze sień i szatnia czynne w zależności od pory roku. Dostępne.
Można zwiedzić II przestronnych sal w amfiladzie, przechodząc swobodnie z jednej do drugiej. Poziom zerowy bez progów, podłoga drewniana (możliwość zawrócenia w szerszych miejscach). Piętro niedostępne ze względu na wysokie schody. Możliwość wezwania osoby do pomocy.

Z Pałacem na Wodzie wiąże się stara warszawska legenda o królewskim kominiarczyku:
Pewnego dnia odpoczywający w pałacu król Stanisław August, obudziwszy się, ujrzał przymierzającego królewską koronę małego kominiarczyka. Zamiast rozgniewać się, uśmiechnął się do chłopca i przyznał mu tytuł królewskiego kominiarczyka.

Przed pałacem rozciąga się widok na staw, amfiteatr i znaczną część parku, w którym rośnie wiele, blisko 200-letnich drzew. Wśród nich są tak rzadkie okazy jak: choina kanadyjska, jodła kalifornijska, miłorząb, dąb czerwony, a poza tym rosną i kwitną magnolie, azalie i różne lilaki.
Z południowego tarasu przed pałacem Na Wodzie skręcamy w prawo, by dojść do Nowej Kordegardy, mieszczącej kawiarnię "Trou Madame" (wnętrze i toaleta niedostępne; latem dostępny ogródek).

Nowa Kordegarda

ul. Szwoleżerów 9 (Łazienki Królewskie), Warszawa
Tel. 022 621 62 41 wew. 267 - kawiarnia "Trou Madame"
Historia: lata powstania: 1780-1830
Pierwotnie był to pawilon rozrywkowy, przeznaczony do popularnej gry dla kobiet: "Trou-Madame" (polegającej na wrzucaniu kulek z kości słoniowej do numerowanych marmurowych bramek). Budynek miał wówczas chiński charakter, potem został przebudowany na niewielki "Teatr Mały" (Komedialnię), w którym do czasu zorganizowania sceny w Starej Pomarańczarni odbywały się przedstawienia. W 1830 r. budynek został przebudowany na kordegardę i w tej postaci przetrwał do dziś. Obecnie mieści się tu kawiarnia "Trou Madame".
Zwiedzanie: Budowlę można obejrzeć z zewnątrz i skorzystać z oferty kawiarni (ogródek, lody, napoje).
Toaleta: Niedostępna.

Po chwili odpoczynku, a może po konsumpcji, wracamy do południowego tarasu pałacu Na Wodzie. Tu zatrzymuje się najwięcej spacerowiczów, a zwłaszcza ci, którzy chcą karmić ryby. Taras stopniami schodzi do stawu, po którym pływają gondole. Dochodzimy do dobrze widocznego ma wprost Amfiteatru.

Amfiteatr

ul. Szwoleżerów 9 (Łazienki Królewskie), Warszawa

Historia: lata powstania: 1786-1790
Początkowo był to usypany z ziemi i przykryty płóciennym dachem teatr ze sceną na wyspie (wzorowany na antycznym w Herculanum), później scena zyskała dekorację imitującą ruiny Forum Romanum, widownię zaś zwieńczyły posągi słynnych dramaturgów, ustawione na attyce. Wśród uwiecznionych twórców znaleźli się Julian Ursyn Niemcewicz i Stanisław Trembecki.
Spośród innych rzeźb w amfiteatrze do dziś autentyczne pozostały: "Umierający gladiator" i "Umierająca Kleopatra" A. Le Bruna. W sezonie letnim (w zależności od pogody) odbywają się na scenie Amfiteatru przedstawienia.
Wejście: Obiekt otwarty, wejście przez bramkę od strony Pałacu. Poziom zerowy. Szerokość bramki: 165 cm.
Wnętrze: Można obejrzeć Amfiteatr i przedstawienia odbywające się na scenie, z poziomu zerowego.

W bliskim sąsiedztwie Amfiteatru znajdziemy kolejny lokal - winiarnię, w której latem organizowane są wystawy biżuterii i kamieni. Idąc dalej, ukosem w prawo, dochodzimy do Nowej Pomarańczarni.

Nowa Pomarańczarnia

Historia: Rok powstania: 1861
Obiekt wzniesiony wg projektu A.A. Loewego i J. Orłowskiego, neoklasycystyczny z elementami eklektycznymi, przeznaczony był na pomieszczenie dla kolekcji drzew pomarańczowych.
Piękne wnętrza mieszczą dziś stylową restaurację "Belvedere", wykwintną, ale bardzo drogą. W jej wnętrzu - ogród egzotyczny z tropikalną roślinnością i kolekcja rzeźb. Przed frontową ścianą restauracji roztacza się uroczy skwer z ławeczkami, zwykle zajętymi przez spacerowiczów. Latem jest dostępny ogródek restauracji.
Toaleta: Niedostępna.
Nowa Pomarańczarnia stoi przy szerokiej i asfaltowej alei Łazienek, którą skręcając w lewo, możemy dojść do wyjścia z parku przy ul. Gagarina. Kierując się w prawo, mijamy po lewej stronie szklarnie i dochodzimy do skrzyżowania z szeroką piaszczystą aleją, w którą skręcamy, by zatrzymać się przy Białym Domu.
Naprzeciwko Białego Domu jest oczko wodne z fontanną, a za nim droga lekko się wznosi i dochodzimy do Wodozbioru.

Biały Dom

ul. Szwoleżerów 9 (Łazienki Królewskie), Warszawa
Historia: Rok powstania: 1774-1776
Jest to drugi budynek postawiony na terenie Łazienek (prawdopodobnie wg proj. Dominika Merliniego), a pierwszy przeznaczony przez Stanisława Augusta dla jego sióstr. Według innej wersji (zdawkowej i legendarnej) miała tu przebywać królewska faworyta Elżbieta Grabowska. Komfortowo urządzone wnętrza ozdobiła m. in. polichromia Plerscha. Budynek jest doskonale symetryczny, wszystkie fasady mają identycznie opracowane elewacje. Wewnątrz - interesujące chińske dekoracje: pejzaże, smoki, oryginalne tapety. Przy Białym Domu - słoneczny zegar podtrzymywany przez siedzącego satyra. Obiekt został zrekonstruowany po wojennym zdewastowaniu.

Wodozbiór

ul. Szwoleżerów 9 (Łazienki Królewskie), Warszawa
tel.: 022 626 96 70
http://www.womar.pl
Historia: lata powstania: 1777-1778
Obiekt zasilał pomieszczenia pałacu Na Wodzie oraz znajdującą się przed nim fontannę - woda była doprowadzana drewnianymi rurami.
Obecnie znajduje się tu galeria Womar Collection oferująca biżuterię, głównie srebrną, wyroby z bursztynu, perły, muszle egzotyczne i minerały.
Wejście: 3 stopnie do budynku i jeszcze 2 do ekspozycji.

W sąsiadztwie Wodozbioru zwraca uwagę budynek Starej Pomarańczami, otoczony geometrycznym tarasem z 19 rzeźbami. Są wśród nich popiersia cezarów rzymskich, "Apollo", "Wenus", "Satyr". To swoista galeria na powietrzu.

Stara Pomarańczarnia

ul. Agrykoli 1 (Łazienki Królewskie), Warszawa
Tel.: 022 621 82 12 - Łazienki Królewskie
Historia: lata powstania: 1786-1788
Budynek został wzniesiony wg proj. D. Merliniego jako pawilon dla drzew pomarańczowych, latem wystawianych do ogrodu. We wschodnim skrzydle zbudowano Teatr Stanisławowski, otwarty 6 września 1788 r. Początkowo odbywały się tu przedstawienia dla dworu, ale w 1791 r. król udostępnił go na przedstawienia dla publiczności. Tutaj wystawiał publiczne przedstawienia m. in. W. Bogusławski, autor "Krakowiaków i Górali".
Do dziś zachował się Teatr i część kolekcji rzeźb.
Teatr Stanisławowski, powstały z inicjatywy króla, stanowi rzadko spotykany współcześnie przykład oryginalnego XVIII-wiecznego dworskiego teatru, którego wnętrze zbudowane jest wyłącznie z drewna (doskonała akustyka).
Ponadto w Starej Pomarańczarni znajduje się Ogród Zimowy i Galeria Rzeźby, a na dziedzińcu od strony północnej odbywają się "Koncerty pod lipą".
Zwiedzanie: Zaczynamy od Galerii Rzeźby mieszczącej się w Ogrodzie Zimowym - jest tu stała ekspozycja ocalałych w czasie wojny rzeźb gipsowych i marmurowych m.in. z kolekcji Stanisława Augusta. Z Galerii możemy wejść do lóż Teatru Stanisławowskiego (wejście do głównej sali teatru od wschodniej strony budynku, trudno dostępne ze względu na schody). W pobliżu rzeźba leżącego psa, w miejscu pochówku psów-strażników Łazienek.
Na zewnątrz - geometryczny ogród z zespołem rzeźb na powietrzu, wyodrębniony murem ogrodzenia.
Jako ciekawostkę przypomnijmy, że w 2000 r. Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, organizujące kampanię "Niepełnosprawni - normalna sprawa", wykorzystało fotografie uszkodzonych rzeźb z kolekcji w Starej Pomarańczarni, jako dominujący element graficzny.
Wejście: Od strony skarpy przez Galerię Rzeźby do lóż Teatru Stanisławowskiego. Organizatorzy wycieczek dla osób poruszających się na wózkach powinni porozumieć się z biurem Łazienek.
Wejście główne - I stopień. Możliwość wezwania osoby do pomocy. Szerokość drzwi: 125 cm.
Wnętrze: Można się swobodnie przemieszczać, dość szerokie korytarze, poziom zerowy, bez progów. Korytarze mają 120 cm szerokości (możliwość zawrócenia w szerszych miejscach).

Wracając ze Starej Pomarańczarni, kierujemy się asfaltową aleją w lewo. Dochodzimy do bramy Łazienek, przy ul. Agrykoli. Przed nami placyk: w lewo ul. Agrykola wznosi się stromo w górę do placu Na Rozdrożu.
Uwaga! Biegnie tędy ścieżka rowerowa i często rowerzyści zjeżdżają z góry ze znaczną prędkością. 
Na wprost rozciąga się jest park Agrykola z ośrodkiem sportowym o tej samej nazwie i hotelem (dostępna restauracja i toaleta).
Sprzed hotelu roztacza się widok na wznoszący się na skarpie Zamek Ujazdowski (s. 49) Po lewej stronie słychać przebiegającą wiaduktem Trasę Łazienkowską (s. 49). Skręcając w ul. Agrykoli (szeroką, asfaltową, zamkniętą dla ruchu samochodowego), dochodzimy do ustawionego na trójarkadowym moście pomnika króla Jana III Sobieskiego.

Pomnik Jana III Sobieskiego

ul. Agrykoli, Warszawa

Historia: Rok odsłonięcia: 1788
Jest to drugi (po kolumnie Zygmunta) świecki pomnik wystawiony w Warszawie, dłuta królewskiego rzeźbiarza, F. Pincka, choć projektantem był prawdopodobnie A. le Brun.
Monument został ufundowany przez Stanisława Augusta w rocznicę odsieczy wiedeńskiej. Przedstawia zwycięskiego króla Jana III Sobieskiego, w zbroi, na koniu, pod którego kopyta padają dwaj pokonani Turcy. Pomnik stoi na moście (projekt D. Merliniego), który razem z wyprostowaną linią brzegów stawu tworzy zamknięty układ, powiązany lustrem wody. Według znawców tematu, to jedno z najefektowniejszych założeń przestrzennych na świecie.
Zwiedzanie: Z mostu roztacza się wyjątkowy widok na Pałac Na Wodzie, od strony północnego tarasu.
Dojazd: Ulicą Agrykoli od pl. Na Rozdrożu lub od strony ul. Szwoleżerów/Myśliwieckiej.

Od pomnika, ul. Agrykoli wracamy do parkingu przy ul. Szwoleżerów i Myśliwieckiej. Warto podejść do ul. Myśliwieckiej (w stronę centrum). Znajduje się tu rozgłośnia radiowej "Trójki" - III Programu Polskiego Radia (za ośrodkiem sportowym "Agrykola", gdzie organizowane są koncerty i imprezy plenerowe). Po przeciwnej stronie ul. Myśliwieckiej, przy ul. Łazienkowskiej - wznoszą się obiekty klubu sportowego "Legia", ze słynnym warszawskim stadionem piłki nożnej.
 

Źródło: Turystyka bez Barier - Przewodnik turystyczny dla osób niepełnosprawnych - Warszawa