Co się zmieni w 2016 roku?

Oświadczam, że ja niepełnosprawny obywatel Rzeczypospolitej Polskiej jestem jednym z wielu gdzie państwo: 1. nie myśli o przyszłości dla osób niepełnosprawnych, 2. zniechęca do dalszego życia osoby niepełnosprawne, 3. nie troszczy się i nie wspiera duchowo osób niepełnosprawnych w razie potrzeby, 4. zatrudnia bezdusznych i nie mających sumienia urzędników odbierających osobom niepełnosprawnym jedyne źródło utrzymania, czyli zasiłek np. w razie przygarnięcia przez obcych ludzi dobrej woli mających dwóch niepełnosprawnych synów, bezdomnego mężczyzny lat 61 będącego osobą niepełnosprawną bez nogi, pomagającego w miarę możliwości tym niepełnosprawnym dwóm synom i śpiącego mimo zimna w łóżku znajdującym się w ganku bez podłogi, gdzie bezduszni urzędnicy Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Narolu na Podkarpaciu potraktowali tych obcych ludzi jako rodzinę odbierając w 2015 roku bezdomnej osobie niepełnosprawnej bez nogi z Narola zasiłek w wysokości 529 złotych jako jedyne źródło utrzymania między innymi na lekarstwa, przez to zmarł pod koniec października 2015 r. na zawał serca nie kupując lekarstw i jedząc tylko to co otrzymał lub to co znalazł, 5. patrzy przez palce na nepotyzm i protekcję, tylko każe osobom niepełnosprawnym nawet kilkanaście lat czekać w kolejkach jak np. 13 lat na endoprotezoplastykę stawu biodrowego, gdzie wyznaczono termin operacji na 2028 rok, pozwala bardziej cierpieć w niepewności i szybciej umierać, nie pomaga znaleźć pracy między innymi dla osób niepełnosprawnych, a zależy na leczeniu, rehabilitacji bez kolejki i znalezieniu pracy swoim rodzinom, kolesiom, czy bogatym, 6. nie refunduje na lekarstwa ratujące życie, operacje również ratujące życie za granicą, nie dofinansowuje lub stosuje i to biurokratycznie jednocześnie pomniejszające z roku na rok symboliczne dofinansowania na potrzeby protez, wózków inwalidzkich, specjalistycznego sprzętu komputerowego dla osób z porażeniem ruchowym, niewidomych i niedowidzących, aktywnego udziału w zorganizowanych integracyjnych spotkaniach, zawodach sportowych dla biednych osób niepełnosprawnych, niewidomych i niedowidzących tworząc jednocześnie tylko na pokaz nie mających pieniędzy większość szkół specjalnych, integracyjnych klubów sportowych, fundacji, związków, organizacji, stowarzyszeń dla niepełnosprawnych oraz zezwala na łatwe powstawanie fikcyjnych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych przez oszustów zgarniających miliony złotych, 7. nie dostosowuje większości stron internetowych, programów telewizyjnych, telefonów np. w formie wysyłania SMS-ów w razie wzywania pomocy dla osób niepełnosprawnych, niewidomych, niedowidzących i głuchoniemych. 8. poniża, dyskryminuje osoby niepełnosprawne w życiu osobistym, kulturalnym i zawodowym, 9. daje osobom niepełnosprawnym na każdym kroku życie pod górkę, 10. stwarza napotykać osobom niepełnosprawnym przeszkody biurokratyczne, zanim coś osiągną lub zrealizują, 11. zalicza osoby niepełnosprawne do drugiej kategorii społeczeństwa, 12. odtrąca, odrzuca, odpycha osoby niepełnosprawne od społeczeństwa, życia naukowego, kulturalnego i gospodarczego, 13. nie dowartościowuje osób niepełnosprawnych, uznaje je za gorszych w społeczeństwie, bycia nieprzydatnym dla Polski niepełnosprawnych intruzów, obciążeniem dla społeczeństwa, niepotrzebnym i zbędnym w społeczeństwie, w życiu naukowym, kulturalnym i gospodarczym, a więc w ekonomicznie niewolniczej pracy, 14. dąży do wyeliminowania osoby niepełnosprawne, 15. tworzy dla niepełnosprawnych drogi z barierami, a dopiero po interwencji drogi bez barier i to z wielkimi trudnościami, 16. tworzy w miastach na wielu parkingach zbyt wąskie koperty parkingowe dla osób niepełnosprawnych nie nadające się dla osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich, czyli 2,5 m szerokości zamiast 3,6 m szerokości, a także bez znaków drogowych pionowych o symbolu D-18a "parking - miejsce zastrzeżone" lub D-18b „parking zadaszony” z tabliczką T-29 (umieszczoną pod tym znakiem), a tylko z namalowanym na kopercie znakiem poziomym P-20 stwarzając tym samym niewidoczność w razie opadów śniegu, deszczu oraz zawsze z daleka, a tworzenie takich kopert jest niezgodne z przepisami techniczno–budowlanymi (Prawo Budowlane, rozdz. 3): „Miejsca postojowe dla samochodów osobowych” (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690) i podlega podlegać karze grzywny między innymi następującego art. 85a kodeksu wykroczeń: § 1. Kto narusza przepisy dotyczące sposobu znakowania dróg wewnętrznych, podlega karze grzywny. § 2. Tej samej karze za czyn określony w § 1 podlega ten, kto zlecił wadliwe dokonanie tej czynności, 16. pozwala na to, że policji, straży miejskiej, ochroniarzy centrów handlowych nie interesują nielegalnie parkujący kierowcy na kopertach parkingowych, natomiast policja i straż miejska kontroluje i karze mandatem dopiero po uprzednim powiadomieniu przez świadka nielegalnie zaparkowany pojazd, przez co naraża się też świadka na niebezpieczeństwo ze strony obserwującego powiadomienie nielegalnie parkującego kierowcy i dlatego też tacy świadkowie boją się powiadamiać, 17. Jeśli zdrowy kierowca zaparkuje bez biletu na normalnej kopercie strefy płatnego parkowania to natychmiast zjawia się kontroler, aby wypisać mandat, 18. utrudnia w życiu osobom niepełnosprawnym i przez to są niedoinformowane osoby niepełnosprawne poprzez różne przepisy w różnych miastach Rzeczypospolitej Polskiej dotyczące w jednym mieście bezpłatnego, a w innym mieście płatnego parkowania w płatnej strefie zamieszczając przed strefą płatnego parkowania cennik parkowania tylko dla zdrowych kierowców, a nie zamieszczając żadnych informacji dla osób niepełnosprawnych, a także stosuje w różnych miastach różne przepisy dotyczące ulg przejazdowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej i przed udaniem się do danego miasta państwo sprawia osobom niepełnosprawnym dużo trudu w poszukiwaniu odpowiednich przepisów ustanowionych przez dane miasto. 19. rzuca kłody pod nogi chętnym do pracy rencistom w ekonomicznie niewolniczej pracy i stwarza możliwość wpadania w pułapkę świadczeniową powodującą między innymi obawę lub brak podjęcia pracy ze strachu przed utratą świadczenia, której zdecydowaną przeciwniczką jest minister pracy i polityki społecznej pani Elżbieta Rafalska zgodnie z wypowiedzią minister pracy i polityki społecznej Elżbiety Rafalskiej z dnia 9.12.2015 r. na stronie internetowej www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/300993 w artykule pt. „Minister Elżbieta Rafalska: wesprzemy rodziny”, w którym to minister pracy i polityki społecznej pani Elżbieta Rafalska poruszyła pułapki świadczeniowe dla osób niepełnosprawnych, które trzeba zlikwidować oraz stwierdziła, że jest zdecydowaną przeciwniczką takiej sytuacji, że ktoś nie podejmuje pracy ze strachu przed utratą świadczenia. Ważne jest, by zachęcać ludzi do aktywnego zarobkowania i im to ułatwiać, a nie budować strach przed podjęciem aktywności zawodowej, a więc dorabiającym osobom niepełnosprawnym do najniższej w Europie głodowej renty a więc poniżej minimalnego wynagrodzenia, zmusza do bycia niewolnikiem w pracy pod względem finansowym, a przez to też do życia w biedzie, „gnębi” i „uśmierca” też dorabiających do otrzymujących w Rzeczypospolitej Polskiej najniższej w Europie głodowej renty, a więc dużo poniżej minimalnego wynagrodzenia rencistów, czyli osoby niepełnosprawne pod względem finansowym, poprzez zwracanie uwagi raz na trzy miesiące na limity do 70 proc. zaniżonego, zmiennego, niestałego, czyli podobnie jak według aktualnego kursu walutowego, a więc skandalicznego, bezprawnego, niesprawiedliwego, dyskryminacyjnego, nagłego, z dnia na dzień niezapowiedzianego i to bez żadnego powiadamiania o kilka dni wcześniej, bez żadnej przyczyny ekonomicznej ze strony pracodawcy, bez winy zatrudnionego emeryta, rencisty niezwiązanego z sytuacją w miejscu pracy, czy też zmianą zakresu praw obowiązków w pracy z roku na rok w coraz wyższej kwocie, powodującego przez zatrudnionego emeryta, rencistę rezygnację z części zaplanowanych wydatków pomniejszanego wynagrodzenia każdego roku od dnia 1 września na przykład: • od 1 września 2014 r. do 30 listopada 2014 r. aż o 108,80 złotych brutto, a od 1 grudnia 2014 r. do 28 lutego 2015 r. o 78,00 zł w dół i • od 1 września 2015 r. do 30 listopada 2015 r. aż o 140,00 złotych brutto, a od 1 grudnia 2014 r. do 28 lutego 2015 r. o 111,70 zł w dół z powodu spadku w drugim kwartale 2014 r. o 155,03 zł przeciętnego wynagrodzenia wynoszącego 3.739,97 zł w porównaniu z pierwszym kwartałem 2014 r. oraz spadku w drugim kwartale 2015 r. o 200 zł przeciętnego wynagrodzenia wynoszącego 3854,88 zł w porównaniu z pierwszym kwartałem 2015 r. nie mającego jak już wyżej wspomniałem nic wspólnego z pracą, a będącego dla zatrudnionego emeryta, rencisty tym, co piernik do wiatraka mimo zdobytego wykształcenia i dobrze płatnego stanowiska pracy, również niedowartościowanego w życiu zawodowym, poniżanego zawodowo, pokrzywdzonego, nie wspieranego duchowo tylko doprowadzanego też do załamania nerwowego, biurokratycznie dyskryminowanego, niesprawiedliwie traktowanego, gorszego od zdrowych pracowników w wieku produkcyjnym zatrudnionych na takim samym stanowisku i pracujących również na cały etat oraz otrzymujących wyższe, stałe i bez żadnej obniżki wynagrodzenie, a zdrowym pracownikom w wieku produkcyjnym obiecuje przed wyborami podwyżki i realizuje je po wyborach, 20. przyznaje co trzy miesiące niesprawiedliwie zmienne limity tylko 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia czyli podobnie jak według aktualnego kursu walutowego dorabiającym osobom niepełnosprawnym do otrzymywanej w Rzeczypospolitej Polskiej najniższej w Europie głodowej renty, a więc dużo poniżej minimalnego wynagrodzenia, czyli stosuje zasady nierówności rencistów, a więc dorabiających osób niepełnosprawnych z innymi zdrowymi osobami do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości według ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych niezgodnej z normami prawnymi zawartymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz w Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, a więc traktowana jest niezgodnie z artykułami 32 i 33 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz artykułami 27 i 28 sporządzonej w Nowym Jorku dnia 13 grudnia 2006 r. Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, a opublikowanej w Dzienniku Ustaw, poz. 1169 z dnia 25 października 2012 r., 21. traktuje zbyt rygorystycznie żądając podniesionym głosem okazania legitymacji o niepełnosprawności od znanych z widzenia i wielokrotnie widzianych osób niepełnosprawnych uprawnionych do zakupu biletów ulgowych lub do bezpłatnych przejazdów oraz zbyt rygorystycznego żądania zapłaty wysokiej opłaty karnej, w przypadku braku w/w legitymacji z powodu np. zapomnienia, czy zostawienia w innej torbie lub w kieszeni innego ubrania, 22. traktuje gorzej osoby niepełnosprawne od studentów, kiedy to jeszcze do 31.12.2010 r. osoby niepełnosprawne wraz ze studentami mieli jednakowe ulgi w wysokości 37% i 49 % na przejazdy środkami komunikacji publicznej PKP i PKS, a potem Prezydent Bronisław Komorowski i Premier Donald pomyśleli tylko o studentach domagających się wyższych ulg na przejazdy publicznymi środkami komunikacji PKP i PKS, a nie o osobach niepełnosprawnych mających nadal 37% i 49 % i od 1.01.2011 r. studenci mają 51% przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego w pociągach osobowych, pospiesznych i ekspresowych. Oprócz tego niesprawiedliwością dla osób niepełnosprawnych o znacznym stopniu niepełnosprawności oprócz niższych od studentów ulg na przejazdy środkami komunikacji publicznej PKP i PKS są też ulgi aż w wysokości 95% dla opiekunów tych to osób niepełnosprawnych o znacznym stopniu niepełnosprawności. Moim zdaniem osoby niepełnosprawne o znacznym stopniu niepełnosprawności i ich opiekunowie powinny jednakowe ulgi w wysokości 95%. Również skandalem jest to, że emeryci i renciści oraz ich współmałżonkowie, na których pobierane są zasiłki rodzinne mają tylko 2 razy w roku ulgę w wysokości 37%, a nie cały czas na wszystkie przejazdy, 23. nie interesuje się uprzywilejowaną obsługą osób niepełnosprawnych poza kolejnością w sklepach, punktach usługowych, bankach, kiedy gdy w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w czasach socjalizmu w każdym sklepie, punkcie usługowym, banku wisiała zawsze informacja następującej treści: „Inwalidzi i kobiety ciężarne obsługiwani są poza kolejnością”, to chętniej i w praktyce obsługiwano inwalidów i kobiety ciężarne poza kolejnością. Teraz w Rzeczypospolitej Polskiej mimo, że niektóre kasy mające symbole niepełnosprawności nad kasami dla osób niepełnosprawnych, to tylko teoretycznie, gdyż są nieczynne oraz przy tych kasach kasjerzy udając, że nie widzą niepełnosprawnych klientów obsługują tylko stojących w kolejkach zdrowych klientów nie zwracając uwagi na niepełnosprawnych klientów i kobiet w ciąży, gdyż też im bardziej zależy na szybkiej obsłudze według kolejności zdrowych klientów. Większość kasjerów obsługuje osoby niepełnosprawne i kobiety w ciąży tylko w ramach przeprowadzanej kontroli z zewnątrz. Gdy tylko osoba niepełnosprawna chce sama być obsłużona bez kolejki, to zdrowi klienci traktują osoby niepełnosprawne jako intruzy zwracając strasząc nas podniesionym głosem, a kasjer nie stanie w obronie osób niepełnosprawnych. Zdrowy klient widząc idącą do kasy lub do lady osoby niewidome lub niedowidzące o białej lasce nagle przyśpiesza chcąc w ostatniej chwili wyprzedzić osobę o białej lasce w drodze po to, aby jako pierwszy stanąć przy kasie lub przy ladzie i aby szybciej zostać obsłużonym przed osobą o białej lasce.