Dowóz do szkół – dostosowanie samochodu dla dzieci

W związku z tym, iż zgodnie z przepisem art. 17 ust. 3a pkt 1 i 2 Ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty obowiązkiem Gminy [do wiad. red.] jest zapewnienie dowozu uczniów do szkoły. W związku z powyższym zwracamy się z zapytaniem, czy samochód firmy, która jest wykonawcą w/w zadania musi być w jakiś szczególny sposób przystosowany konstrukcyjnie, zgodnie z przepisami, aby mógł być wykorzystywany do przewozu uczniów sprawnych ruchowo, a niepełnosprawnych intelektualnie z upośledzeniem umysłowym znacznym, umiarkowanym lub lekkim. Na czym będzie polegało dostosowanie konstrukcyjne w stosunku do uczniów: 1) sprawnych ruchowo z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, 2) sprawnych ruchowo z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym, 3) sprawnych ruchowo z upośledzeniem umysłowym w stopniu znacznym.

Szanowny Panie,

Obowiązkiem gminy, w myśl przytoczonej przez Pana ustawy, jest zapewnienie uczniom niepełnosprawnym bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym – także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej (nie dłużej jednak, niż do ukończenia 21. roku życia).

Z kolei w myśl art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe, przewoźnik wykonujący przewozy drogowe jest obowiązany użyć środków transportowych odpowiednich do danego przewozu, a w myśl art. 14 tejże ustawy jest obowiązany do zapewnienia podróżnym odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny oraz wygody i należytej obsługi. Ponadto powinien on podejmować działania ułatwiające podróżnym, w szczególności osobom o ograniczonej zdolności ruchowej oraz osobom niepełnosprawnym, korzystanie ze środków transportowych.

Zgodnie z Ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, nowy typ pojazdu, typ przedmiotu wyposażenia lub części, który ma być wprowadzony do obrotu na terytorium naszego kraju, powinien spełniać wymagania techniczne, odpowiednie dla danej kategorii pojazdu, czyli uzyskać świadectwo homologacji. Jednakże z art. 70e pkt 2 lit. a tejże ustawy, obowiązek uzyskania świadectwa homologacji typu nie dotyczy pojazdu kategorii L (pojazdy dwu-, trzy- i niektóre czterokołowe), przystosowanego do używania przez osoby niepełnosprawne.

Wymagania techniczne w tym zakresie określają:

1. norma PN-ISO 7176-19 dotycząca wymagań projektowych i eksploatacyjnych dla wózków, przystosowanych do zabezpieczenia dowolnym rodzajem mocowania podczas transportu, jak również metod ich badań i oznakowania;
2. norma ISO 10542-1:2001 załącznik A, odnośnie do wymagań dynamicznych dla mocowania szyn (prowadnic) w podłodze;
3. regulamin EKG ONZ Nr 107 w zakresie wymagań dla pochylni do wprowadzania wózków inwalidzkich do pojazdu;
4. regulamin EKG ONZ Nr 21 lub dyrektywa 74/60/EWG pod kątem wyposażenia wnętrza przy przewozie osoby niepełnosprawnej.

Pojazdy używane, przystosowane do przewozu osób niepełnosprawnych, powinny zostać szczególnie sprawdzone przez diagnostę. Zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia, diagnosta w toku badania technicznego powinien zweryfikować, czy zastosowane w pojeździe przedmioty wyposażenia i części były homologowane, w szczególności w odniesieniu do siedzeń, pasów bezpieczeństwa oraz punktów mocowania pasów bezpieczeństwa i siedzeń.

Wskazany rodzaj niepełnosprawności nie powoduje dodatkowych wymagań stawianych przewoźnikom.

Z poważaniem,

Piotr Wojtewicz, aplikant adwokacki