Czy mogę odliczyć ulgę rehabilitacyjną za wykonany zabieg?

W maju bieżącego roku, w prywatnej klinice miałem wykonany zabieg podania do obu stawów kolanowych osocza bogatopłytkowego i komórek macierzystych oraz zalecenia rehabilitacyjne. Na powyższe posiadam kartę informacyjną oraz faktury. Posiadam stwierdzone zwyrodnienia stawów kolanowych. Mam II stopień niepełnosprawności ze względu na schorzenia związane z narządami ruchu.

Szanowny Panie,

zgodnie art. 26 ust. 7 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w ramach ulgi rehabilitacyjnej można odliczyć następujące wydatki:

• adaptacja i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
• przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
• zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
• zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
• odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
• odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
• opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
• utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
• opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
• opłacenie tłumacza języka migowego;
• kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
• leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
• odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
  • a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
  • b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
• używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16. roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł;
• odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
  • a) na turnusie rehabilitacyjnym,
  • b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
  • c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa powyżej.

Tylko powyższe wydatki mogą zostać odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej, niemniej jednak zawsze warto skonsultować Pana wydatki w swoim Urzędzie Skarbowym, który ma prawo skontrolować wydatki w ramach wykorzystanej ulgi rehabilitacyjnej. Poniżej przedstawiam dwa stanowiska w przedmiocie ulgi rehabilitacyjnej, z których wynika rozbieżność przy kwalifikowaniu podobnych do Pańskich wydatków.

Niekorzystne interpretacje podatkowe dotyczące podobnych zabiegów, w ramach których nie zaliczono do wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej zabiegu artroskopii kolan (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 24.06.2010 r., intepretacja ILPB2/415-426/10-2/JK) czy też operacji usuwania zaćmy (Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, 5.08.2009 r., intepretacja – ITPB2/415-457/10/MM).

Pozytywne orzeczenie zostało wydane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach z dnia 22.06.2009 r. w sprawie o sygn. akt  I SA/Gl 982/08, Sąd wskazała w uzasadnieniu:

„…W rozpatrywanym przypadku pytanie strony – na co zwracano już uwagę – sprowadzało się do odpowiedzi na pytanie, czy wydatki poniesione na wykonanie endoplastyki – w sytuacji, gdy zabiegi rehabilitacyjne nie przynosiły efektów i gdy nie doszło do zrośnięcia złamania – mogły być odliczone od dochodu skarżącego, jako wydatki na zabieg rehabilitacyjny. Sąd – co do zasady aprobuje pogląd – wyrażony przez organ interpretacyjny – że zabiegów chirurgicznych nie można utożsamiać z zabiegami rehabilitacyjnymi. Zasada ta jednak – nie może prowadzić do eliminowania z zabiegów rehabilitacyjnych takich zabiegów operacyjnych, które de facto decydują o możliwości wykonywania jakiejkolwiek rehabilitacji i bez których nie jest możliwe jej podjęcie. Ujmując rzecz inaczej, jeżeli zabieg chirurgiczny stanowi niezbędny i konieczny element zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić społecznie przydatną sprawność, to taki zabieg stanowi część rehabilitacji tj. działania, którego efektem końcowym, jest maksymalne przywrócenie sprawności rehabilitowanemu. Jak zasadnie wskazała strona skarżąca, zarówno definicja zawarta w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) jak i w ustawie z dnia 23 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych zalicza działania lecznicze do zabiegów rehabilitacyjnych, a zatem pogląd organu, iż tylko i wyłącznie tzw. działania bezinwazyjne uznać można za działania rehabilitacyjne nie znajduje uzasadnienia. Należy także podkreślić, iż ocena jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo-rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organów czy to podatkowych, czy interpretacyjnych i należy do lekarza specjalisty. W badanej sprawie – ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku skarżącego, który stanowi podstawę udzielonej interpretacji – wynika, że zabieg wszczepienia endoprotezy łączył się z koniecznością wyrównania nieodwracalnych zmian w lewej nodze skarżącego, spowodowanych wypadkiem komunikacyjnym oraz pourazowym zwyrodnieniem lewego stanu biodrowego. Jak podkreślił wnioskodawca, hospitalizacja nogi – po powrocie do kraju – nie dawała żadnego rezultatu, nie doszło też do zrośnięcia złamania. W tak przedstawionym stanie faktycznym stanowisko organu – co do charakteru w/w zabiegu – jest co najmniej przedwczesne.

Jak wynika bowiem z art. 26 ust. 1 pkt 6 updof – w brzmieniu obowiązującym w 2007 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25 po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Jak zasadnie wskazał organ interpretacyjny, katalog wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem został zawarty w art. 26 ust. 7 a ustawy, a warunki i zasady dokonywania odliczeń określone zostały w ust. 7 b – 7 g tego przepisu. Przepis art. 26 ust. 7 a pkt 6 stanowi, że odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. W badanej sprawie – poza sporem pozostają inne okoliczności związane z prawem do odliczenia od dochodu wydatków tj. sprawa niepełnosprawności skarżącego i sprawa udokumentowania poniesionych wydatków. Zdaniem Sądu – z przedstawionego przez skarżącego stanu faktycznego – nie można było wywieść wniosku, że wydatek poniesiony przez niego w 2007 r. na zabieg wszczepienia endprotezy nie był wydatkiem, o którym mowa w art. 26 ust. 7 a pkt 6 updof., tj. odpłatnością za zabieg rehabilitacyjny, a skoro tak, to przyjęcie za nieprawidłowe stanowiska skarżącego było nieuprawnione...”.

Z poważaniem,

Grzegorz Jaroszczyk, prawnik