Praca w niedziele i święta i związany z tym dodatek do wynagrodzenia
Zwracam się z zapytaniem czy działanie jakie poczynił pracodawca wobec mojej osoby jest właściwe i czy nie nastąpiła dyskryminacja ze względu na niepełnosprawność i złamanie prawa. Jestem osobą niepełnosprawną z orzeczeniem o stopniu umiarkowanym 07-S. Pracuję jako kierowca w komunikacji miejskiej, a orzeczenie posiadam od roku 2016. Lata 16'-17' pracowałem także w niedziele i dni świąteczne, co przekładało się na wyższe wynagrodzenie. W 2018 roku pracodawca bez umowy zmieniającej pozbawił mnie pracy w soboty, niedziele i święta, dociążając tym samym innych pracowników w te dni, tłumacząc im, że to konieczność, ponieważ ja nie mam prawa pracować w święta. Pracodawca twierdzi, że prawo do pracy w soboty, niedziele i święta uzyskam, jeżeli przyniosę zaświadczenie od lekarza o wyższym wymiarze godzin niż 7. Umowa zawarta z pracodawcą w 2016 w kwestii zatrudnienia dotyczyła tylko zmiany czasu pracy z 8 na 7 godz./35 godz. tyg. oraz urlopu zwiększonego o 10 dni w roku, reszta nie uległa zmianie.
Szanowny Panie,
aby móc odpowiedzieć na Pana pytanie, musiałbym zapoznać się z Pana umową o prace i regulaminem wynagradzania w Pana firmie. Niemniej jednak pracownik posiadający orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności może pracować w soboty, niedzielę i w święta pod warunkiem przestrzegania przepisów wynikających z art. 15 i 16 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz w Pana wypadku szczególnych przepisów regulujących czas pracy kierowców.
Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - czas pracy osoby niepełnosprawnej w stopniu lekkim nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo.
Art. 16. 1. Przepisów art. 15 nie stosuje się:
- do osób zatrudnionych przy pilnowaniu oraz
- gdy, na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyrazi na to zgodę.
2. Koszty badań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ponosi pracodawca.
Zgodnie z art. 183a § 1. Kodeksu pracy - pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Z poważaniem,
Grzegorz Jaroszczyk, prawnik