Co to jest EURES?

Europejskie Służby Zatrudnienia (ang. European Employment Services – EURES). Jest to program stworzony na podstawie decyzji 1993/569/EWG Rady Unii Europejskiej z 22 października 1993 roku w sprawie realizacji Rozporządzenia Rady nr 1612/68 z 15 października 1968 w sprawie swobodnego przepływu pracowników we Wspólnocie.

4 kwietnia 2003 przyjęto Kartę EURES, określająca główny cel programu, zapisany w decyzji 2003/8/WE Komisji z 23 grudnia 2002 r.
wprowadzającą w życie Rozporządzenie 1612/68/EWG Rady z 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników we Wspólnocie jest ułatwienie swobodnego przemieszczania się pracowników pomiędzy 17 krajami (15 krajów Unii Europejskiej oraz Islandia i Norwegia) należącymi do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Partnerami w programie są Publiczne Służby Zatrudnienia oraz organizacje pracodawców. Publiczne służby ds. zatrudnienia Unii Europejskiej/Europejskiego Obszaru Gospodarczego wykonują swoje zadania w ramach sieci składającej się z ponad 5000 biur zatrudnienia obejmujących ponad 100000 pracowników, którzy oferują swoje usługi szukającym pracy i pracodawcom. Współpraca ta jest koordynowana przez Komisję Europejską.

Główne cele EURES:

informowanie, ukierunkowanie i doradzanie potencjalnie mobilnym pracownikom w zakresie istniejących ofert pracy oraz warunków życia i pracy w Europejskim Obszarze Gospodarczym;
udzielanie pomocy pracodawcom chcącym zatrudnić pracowników z innych krajów;
ukierunkowanie i doradzanie pracownikom i pracodawcom w regionach transgranicznych.

Sieć EURES posiada bazę agencji poszukiwania pracy krajów EOG, które wymieniają między sobą informacje o rynku pracy i oferty zatrudnienia, mogące zainteresować poszukujących pracę w innych państwach członkowskich. Doradcy EURES udzielają szczegółowych informacji z zakresu: sytuacji na rynku pracy, zezwoleń na pobyt, wymaganych dokumentów, warunków pracy i kosztów edukacji, porównywalności kwalifikacji oraz opieki zdrowotnej.

Drugim elementem Służb jest system telekomunikacyjny, na który składają się: centralne bazy danych o wolnych miejscach pracy w poszczególnych krajach i o warunkach pracy i życia w krajach członkowskich oraz system poczty elektronicznej, umożliwiający doradcom porozumiewanie się w ramach całej sieci.

Karta EURES została przyjęta jako ostateczne sformułowanie kształtu infrastruktury EURES. Główne cele reformy to: monitorowanie mobilności, wspieranie swobodnego przemieszczania pracowników oraz integracja europejskich rynków pracy. Komisja otrzymała większą możliwość koncentrowania się na strategii i koncentracji, pozostawiając decyzje operacyjne w gestii członków i partnerów EURES. Zastosowano także lepsze narzędzia monitorowania i oceny.

Aktualizacja dokumentu: 08.03.2007 r.

Źródło: Urząd Komitetu Integracji Europejskiej (serwis internetowy)