Po raz trzeci odwołanie do ZUS o rentę socjalną

Piszę w imieniu mojej przyjaciółki. Obecnie były dwie komisje ZUS, moja przyjaciółka ma stopień znaczny szczególny 0-4O ustalone przez powiatowe orzecznictwo. Zarówno po pierwszej, jak i po drugiej komisji w uzasadnieniu jest, że moja przyjaciółka nie powinna być niezdolna do samodzielnej egzystencji i do pracy, podany był powód, iż ma wykształcenie wyższe i obecnie pracuje. Wcześniej renta socjalna była przyznawana dwukrotnie w takiej samej sytuacji, też już miała wykształcenie wyższe i pracowała. Proszę o pomoc, jak napisać uzasadnienie oczywiście do sądu teraz, które będzie przychylnie rozpatrzone. Ewidentnie ostatnia komisja nie uznaje dwóch ostatnich, ale stan zdrowia się nie zmienił, więc nie widzę tutaj żadnych podstaw, a podstawę o wykształceniu czy o pracy uważam, że nie powinno jej być, gdyż to jest renta socjalna, tak jak mówią przepisy o rencie socjalnej ona jest przyznawana ze względu na stan zdrowia, a nie ze względu na wykształcenie.

Szanowny Panie,

odnośnie odwołania do sądu (które składa się za pośrednictwem wojewódzkiego zespołu) to zgodnie z art.  47710 §  1. Kodeksu postępowania cywilnego – odwołanie powinno zawierać oznaczenie zaskarżonej decyzji lub orzeczenia, zwięzłe przytoczenie zarzutów oraz wniosków i ich uzasadnienie oraz podpis ubezpieczonego albo osoby odwołującej się od orzeczenia wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, albo przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika ubezpieczonego albo osoby odwołującej się od orzeczenia wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności.

W odwołaniu warto skupić się na definicjach niezdolności do pracy, tj. art. 12 i 13 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych –

Art. 12.1. Niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

2.  Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

3.  Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Art. 13.1. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

•  stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;
• możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

2.  Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 3.

3.  Niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

3a. Jeżeli osobie uprawnionej do renty z tytułu niezdolności do pracy przez okres co najmniej ostatnich 5 lat poprzedzających dzień badania lekarskiego brakuje mniej niż 5 lat do osiągnięcia wieku emerytalnego określonego w art. 24 ust. 1, w przypadku dalszego stwierdzenia niezdolności do pracy orzeka się niezdolność do pracy na okres do dnia osiągnięcia tego wieku.

4.  Zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy.

5.  W przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych orzeka się niezdolność do samodzielnej egzystencji. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z poważaniem,

Grzegorz Jaroszczyk, prawnik